Recensie Ik kijk liever

Recensie Ik kijk liever

Selma Visscher doet wat meeste cabaretiers niet durven en zoekt de ongemakkelijkheid op

Elke maand schrijven wij een artikel in de vorm van een recensie over een van onze artiesten waaraan wij een bezoekje hebben gepleegd, zodat jij weet wat je kan verwachten bij het boeken of bezoeken van een voorstelling. Deze maand richten we het recensie-spotlicht op cabaretière Selma Visscher en haar gênant vermakelijke cabaretvoorstelling Ik kijk liever.

De panfluit carrière van Selma Visscher

Selma Visscher zet met Ik kijk liever een voorstelling neer waarin de panfluit een grote rol speelt—of juist niet. Het is haar eerste avondvullende voorstelling en eerlijk is eerlijk, ze beseft zelf heel goed dat als ze zou zeggen dat haar voorstelling over haar panfluitcarrière zou gaan dat niemand in het publiek zou zitten.

Toch schetst het een onverwacht interessant scenario rondom de cabaretière. Die panfluit blijkt namelijk best een stevige basis te zijn voor haar voorstelling.

Zo vertelt ze dat ze bijna professioneel panfluitspeler is geworden omdat ze van haar moeder per se een instrument moest spelen. De reden dat ze panfluit ging spelen was trouwens niet eens echt haar keuze. Echt nagedacht of ze het überhaupt leuk vond heeft ze overigens ook nooit echt gedaan, totdat ze aangenomen was op het conservatorium met dit bijzondere instrument.

Wie is Selma Visscher?

Toen ze werd aangenomen op het conservatorium ging ze pas echt nadenken over wie zij is als persoon. Ze neemt ons dan ook in de voorstelling mee met momenten uit haar jeugd die ons toch wel een goed beeld geven dat de panfluit niet een eenmalig incident was van keuzes die voor haar werden gemaakt.

Zo groeide zij op in een gezin van 4 kinderen, maar in een huis waar niet genoeg kamers waren. Met andere woorden, kleine Selma moest op de overloop slapen – achter een gordijn. Ook moest ze steeds tussen haar broers zitten in de auto, zij was toch immers de kleinste. En zo kwam een wirwar aan ervaringen naar voren die ons een beter beeld gaven van de cabaretière: ongemakkelijk, een tikkeltje triest, maar oh zo gevat.

De kunst van het dagelijkse

Ongemak is ook precies waar Selma Visscher’s talent schuilt. Naar eigen zeggen vindt ze het heerlijk om die ongemakkelijkheid op te zoeken met haar grappen. Dat haar publiek niet weet of ze moeten lachen, maar het uiteindelijk toch doen omdat haar droge gevoel van humor eigenlijk heel erg intelligent is.

Waar veel cabaretiers ons tegenwoordig meenemen met maatschappelijke thema’s, levensvragen en wereldkwesties, houdt Selma Visscher het juist klein en heel dagelijks. Laat dat nou net ook hetgeen zijn wat haar onderscheid in theaterland en waardoor wij verwachten dat haar cabaretcarrière nog een lange adem zal hebben.

Haar grappen over de meest dagelijkse dingen, waar haar gamer-man zoals in dit fragment behoorlijk vaak de pineut van is, is iets waar zowel Boomers, Gen X als Millenials en GenZ dan ook herkenning in zullen vinden. Haar knullige observaties voelen alsof ze generaties kunnen overschrijden.

Ik kijk liever biedt een welkome ontsnapping aan de complexiteit van de wereld en zoomt juist in op de simpele, menselijke momenten. Geen diepgravende analyses of zware maatschappelijke kritiek, maar puur en alleen het alledaagse, verpakt in slimme humor en perfecte, ongemakkelijke timing.

Maar wanneer komt die panfluit nou?

Tijdens de voorstelling is de panfluit niet alleen een overlappend thema, maar ook een onderdeel van het decor. Gedurende anderhalf uur (gevoelsmatig net iets langer) worden we daardoor met regelmaat geconfronteerd met de panfluit. Hierdoor blijft er één vraag hangen: wanneer gaat ze nou écht spelen op die panfluit?

Of ze dit doet, moet je zelf maar ondervinden. Wat we wel kunnen vertellen dat we in elk geval nog nooit zo’n sterke versie van My heart will go on hebben gehoord.

Contact

Wil je de voorstelling bezoeken na het lezen van deze recensie over Ik kijk liever? Bekijk dan de speellijst van Selma Visscher om te zien wanneer ze bij jou in de buurt speelt.

Ben je een programmeur van een theater en heb je na het lezen van dit artikel vragen over deze voorstelling? Neem dan contact met ons op via ons contactformulier.

Foto: Anne van Zantwijk