STEL

Over STEL

STEL wil een vriendelijke revolutie ontketenen. In een steeds hardere, gepolariseerde samenleving waarin niet meer naar elkaar geluisterd wordt, willen ze uit liefde en met liefde een zacht activistisch tegengeluid bieden. De radicale keuze is om ondanks alle leed juist de schoonheid in de wereld te blijven belichten. Alles wat je aandacht geeft, groeit. Het genootschap zoekt naar vormen om de onderliggende overeenkomsten te benadrukken en niet te focussen op de verschillen. Het geloof in de onderlinge verbondenheid is de oerbron van de artistieke aanpak. Op een lichtvoetige manier baseren ze het werk op grotere filosofieën en presenteren dat als cadeautje aan het publiek.

STEL bestaat uit Thomas Claessens en Romy Moons, beiden geboren Antwerpenaars. STEL schrijft, maakt en speelt voorstellingen waarin het alledaagse gebabbel centraal staat. Als makers geloven ze dat de kern juist in de randzaken verscholen ligt. Hun personages raken daarom vaak de draad kwijt en weiden uit over onbenullige details. Maar in dat ontwijken van de essentie vinden ze elkaar en raken ze af en toe iets aan dat de situatie overstijgt.

Na hun afstuderen maakten en speelden ze hun debuutvoorstelling stel, die onder andere te zien was op Theater Aan Zee en Shortwood Festival. Met het concept voor Life, actually won STEL De Werkplaats Walhalla Pitch, waarna ze deze voorstelling konden maken en spelen in een tour langs kleine zalen in Nederland en België in 2023. Life, actually is geselecteerd voor Festival Cement 2024.

Over Life, actually

Welkom bij de romantische komedie! Het genre dat verguisd wordt, maar waar stiekem iedereen van smult. Net zoals met junkfood. We weten dat het niet voedzaam is, maar wat smaakt die guilty pleasure heerlijk!

De romcom belooft dat liefde het antwoord is op alles. Dat je soulmate zomaar in je schoot kan vallen, met als enige voorwaarde een minimale emotionele (en soms uiterlijke) transformatie. Wat een belofte! Wat nou als we in onze samenleving de zoetsappigheid van de romantische komedie beschouwen als een radicaal potentieel? Als medicijn tegen de polarisatie? Wat als we ervoor kiezen te geloven in de alomvertegenwoordigheid van liefde en zo ons cynisme verzachten? Zou de wereld daar een betere plek van kunnen worden?

In Life, actually ontmoeten een man en een vrouw elkaar in de foyer na een romcom te hebben gezien. In een absurde dialoog over de romcom raken ze zelf verstrikt in het genre. Een romcom over een romcom na een romcom.

Het publiek over Life, actually

• “Life, actually prikkelde mijn romantische zelf om dit (weer) meer in mijn relatie te laten bloeien, en tegelijkertijd werd ik met m’n neus op de feiten gedrukt over de standaard rolpatronen waar ook ik in denk. Het creëerde hier en daar vertwijfeling, maar gelukkig heb ik tijdens de voorstelling heel vaak, heel hard gelachen. Volgens mij is dit een perfecte voorstelling voor je eerste (of laatste) date. Ik ga dit in ieder geval aanraden aan al mijn vrijgezelle vrienden!”
  -Publieksreactie
  
• “Life, actually laat je lachen en zet je aan het denken! Hulde aan de radicale zachtheid! Hulde aan de romcom!” -Publieksreactie